فایده امام غایب

 وجود امام، هدف اصلى نظام خلقت و رابطه میان عالم مادى و عالم ربوبى است .امام سجاد(ع)مى فرماید: ما امان اهل زمین هستیم، چنان که ستارگان، امان اهل آسمان اند. به واسطه ماست که آسمان به زمین فرود نمى آید.... به واسطه ما باران رحمت حق، نازل و برکات زمین خارج مى شود. ما اگر روى زمین نبودیم، زمین اهلش را فرو مى برد(1)
بدیهى است که حضورو غیبت او در ترتب این آَثار تفاوتى ندارد. حضرت در ادامه مى فرماید: تا حال هیچ وقت، زمین ازحجَت خالى نبوده است، ولى آن حجت، گاهى ظاهر وگاهى غایب است راوى مى گوید: گفتم: مردم چگونه ازامام غایب بهره مى برند، فرمود: همان گونه که ازخورشید پشت ابر بهره مى برند.
(2) فایده دیگر این است که امامى که غایب است و قراراست در آینده ظهور کند، انتظار مى آفریند، و انتظار مایه امیدوارى است. امیدوارى به آینده اى روشن، چراغ راه وازبزرگترین اسباب موفقیت و پیشرفت است . این ویژگى، مختص شیعه است که به انتظار اعتقاد دارد، ولى در سایر فرقه ها- به جهت عدم اعتقاد به چنین امرى- احساس پوچى و یأس فراوان است. پس فوائد وجودى امام غایب، پوشیده نیست، بلکه او همانند آفتاب پشت ابر، براى موجودات نافع و مفید است. براى آگاهى بیشتر به فایده وجودى امام، به زیارت جامعه مراجعه کنید.(3)
فایده حضرت وجود حضرت مهدى (ع)منافع بسیارى داردکه برچند گونه است:
قسم اول: منافع آن حضرت، چه غائب باشد و چه ظاهر و آن بر دو نوع است:1 تمام خلایق در آن شریک هستند مانند: زندگى و بقاى در جهان. 2. افاضات علمى و عنایات ربانى که به مؤمنین اختصاص دارد مانند: واضح نمودن وقت نمازهاى یومیه و...
قسم دوم: منافع زمان غیبت آن حضرت، آن هم بر دو نوع است
1- مخصوص به مؤمنین است و آن بسیار است، مانند: ثواب هاى بسیارى که بر انتظار زمان ظهور آن جناب مترتب است.
2- مخصوص کافرین و منافقین است و آن مهلت دادن و تأخیر عذاب آن هاست
قسم سوم :منافع زمان ظهور آن حضرت است و آن دو نوع است:
1- شامل تمام موجودات مى شود. مثل انتشار نور، ظهور عدلش و امنیت راه هاى بلاد و ظهور برکات زمین و...
2- مخصوص مؤمنین است که بر دوگونه است: الف: براى زندگان آن ها و آن بهره ورى شرف حضور آن حضرت و استفاده ازنور آن جناب و فراگرفتن ازعلوم آن بزرگوار و برطرف شدن بیمارى ها وگرفتارى ها و بلاهاازبدن هاى ایشان است. ب: براى مردگان آن ها:ازجمله خوشحالى ظهور آن حضرت در قبرهاى شان، وازجمله منافع براى اموات مؤمنین، زنده شدن آن ها است .(4)